Timberland belooft nieuwe normen voor PVC-vrije producten

 

Waste on the beach

 

Plastic is een van de grootste uitvindingen van de 20e eeuw. De eerste polymeren dateren uit de tweede helft van de vorige eeuw, maar pas na de Tweede Wereldoorlog begonnen deze materialen van cruciaal belang te worden voor de industriële samenleving. Tijdens de oorlog zorgde het tekort aan staal, glas en hout ervoor dat de Amerikaanse industrie op zoek ging naar nieuwe materialen die konden voldoen aan de technische, productie- en markteisen van het land. Vanwege de hanteerbaarheid, weerstand en structurele duurzaamheid bood plastic technische oplossingen op belangrijke gebieden zoals engineering en materiaalwetenschappen. Dit, in combinatie met de lage kosten ervan en de mogelijkheid om veelgebruikte objecten massaal te produceren, heeft ervoor gezorgd dat dit nieuwe materiaal al snel uitgroeide tot het symbool van moderne consumptie.

 

Er is echter nog een andere kant van de medaille: vanwege de chemische structuur gaan plastic voorwerpen veel langer mee dan andere organische stoffen die worden afgebroken door specifieke micro-organismen. Dit heeft een sterk negatieve impact op levende wezens. Momenteel worden mariene ecosystemen het meest beschadigd door plastic materialen en afvalvervuiling. Dat is niet alleen omdat veel dieren vast komen te zitten, maar ook omdat plastic, door het effect van zout en UV-stralen, uiteindelijk uit elkaar valt in hele kleine deeltjes en in het mariene ecosysteem wordt opgenomen waarmee het in de voedselketen terechtkomt.

 

Er is niet alleen schade voor het milieu. Volgens Trucost, een bedrijf dat economische evaluaties maakt met betrekking tot ecologische duurzaamheid en de verborgen kosten van het gebruik van hulpbronnen, kost het plastic afval dat zich op zee verspreidt ongeveer USD 13 miljard per jaar. Het bedrijf onderzoekt de negatieve impact van afval van toerisme op de visserij, de volksgezondheid en de biodiversiteit, maar er moet ook rekening worden gehouden met de sociale en milieukosten, die oplopen tot wel USD 139 miljard per jaar.

 

Vanaf de jaren '50 tot heden is ongeveer 6,3 miljard ton plastic geproduceerd, waarvan slechts 9% is gerecycleerd. De resterende 91% bestaat uit 12% verbrand afval en 79% plastic dat is begraven op stortplaatsen of verspreid in het milieu. Momenteel is in Europa het percentage gerecycled plasticafval ongeveer 30%. De Europese Unie heeft echter al een plan uitgevaardigd om alle plastic verpakkingen tegen 2030 geleidelijk om te zetten in recyclebare materialen.

 

Zoals hierboven vermeld, worden verschillende soorten polymeren door de industrie gebruikt als plastic materialen, waarvan sommige potentieel schadelijke eigenschappen hebben voor de volksgezondheid en het milieu. Polyvinylchloride is bijvoorbeeld, samen met polypropyleen en polyethyleen, een van de meest geïmplementeerde polymere kunststoffen ter wereld. Polyvinylchloride, ook pvc, is licht, goedkoop, heeft een goede mechanische weerstand en is duurzaam. Bovendien kan het zowel in stijve als inflexibele vorm gebruikt worden, een eigenschap die het perfect maakt voor het produceren van sanitaire instrumenten, maar ook voor elektrische isolatoren, pijpen en andere bouwmaterialen, evenals voor gebruik in de kledingindustrie en voor andere doelen.

 

Zoals alle plastic materialen is pvc echter wel ontzettend vervuilend. Bij de productie van pvc wordt ook lood gebruikt, een giftig metaal dat, indien het wordt ingeademd of ingeslikt, de werking van bepaalde essentiële enzymen voor het organisme verstoort. Dit is de reden waarom sinds 2015 de leden van de European Stabilizer Producers Association zijn afgestapt van het gebruik van lood als stabilisator in polymeerkunststoffen. Momenteel worden er verschillende initiatieven ondernomen om de recyclebaarheid van pvc te verbeteren en de verspreiding ervan in het milieu te voorkomen; hoewel het probleem niet alleen maar bestaat uit verspreiding door afval. Voor de productie van dit materiaal is een reeks chemische processen nodig, waarbij stoffen vrijkomen die zich kunnen ophopen in de bodem, in de lucht en in ons water. Door het gebruik van chloor in het productieproces komen dioxines vrij - een verontreinigd middel met kankerverwekkend effect. Dit is de reden waarom pvc niet kan worden verbrand.

 

In sommige gevallen kan dit materiaal worden vervangen door "traditionele" alternatieven - zoals hout voor armaturen, cement of koper voor pijpleidingen en synthetische polyamiden zoals nylon in plaats van standaard elektrische isolatoren. Vervanging van pvc is moeilijker voor bepaalde kleding, waarbij het materiaal wordt gebruikt voor het aanbrengen van waterdichte eigenschappen. Timberland is een van de belangrijkste leveranciers van technische kleding - een andere reden waarom het de afgelopen jaren meer moest investeren in producten van hoge kwaliteit dan andere bedrijven in het veld. Het bedrijf is afgestapt van diverse productiecomponenten en -processen die mogelijk schadelijke gevolgen hebben voor het milieu. In 2020 wil Timberland helemaal geen pvc of afgeleiden daarvan meer hoeven gebruiken en wil zich volledig focussen op het gebruik van andere materialen, zoals polymeren op waterbasis. Klevende polymeren op waterbasis worden verkregen uit een basis van rubberverbindingen, waaraan niet-giftige additieven worden toegevoegd zoals synthetische koolwaterstofharsen.

 

In 2013 bevatte 8,9% van de Timberland-schoenen pvc-elementen. In 2014 was dit nog maar 1,8%. In 2016 was Timberlands streven naar vervanging van polyvinylchloride al behoorlijk succesvol geweest, met als gevolg dat de schoenen- en kledinglijn Timberland PRO® al voor 98% pvc-vrij was. In de komende twee jaar voorziet Timberland ook een 100% pvc-vrije schoenenproductie.

 

Het werken met de nieuwe normen bij het maken van deze producten brengt uiteraard een reële en voortdurende uitdaging met zich mee op het gebied van technologie en logistiek. Timberland vindt het echter veel belangrijker om het milieu en de volksgezondheid te beschermen, waarbij dus wordt afgestapt van het gebruik van potentieel gevaarlijke materialen, hoe veelzijdig deze ook kunnen zijn.

Related Content